23
>
Stabiele financiële sector
en wordt de economie efficiënter. Maar het is
natuurlijk uitzonderlijk dat deposito’s en kre-
dieten perfect met elkaar overeenstemmen.
Dat betekent m.a.w. dat de deposito’s worden
omgezet alvorens kredieten te worden.
Hoe?
Door schaalomzetting:
kleine deposito’s
worden gegroepeerd om ‘grote’ kredieten
aan te kunnen bieden. Afzonderlijk be-
schouwd zou het geld van de duizenden
spaarders in ons land geen economisch nut
hebben. Door dit spaargeld bijeen te bren-
gen kan de bank het omzetten in kredie-
ten en anderen financieren die geld nodig
hebben.
Door termijnomzetting:
kredieten op lange
of middellange termijn worden gefinan-
cierd met deposito’s op korte termijn.
De valuta-omzetting:
in sommige gevallen
worden deposito’s uitgedrukt in een be-
paalde munt omgezet in kredieten in een
andere munt.
Voor de bank zijn er aan de omzetting van
de deposito’s naar kredieten bepaalde kosten
verbonden. Eerst en vooral is er de kost van
de werkmiddelen. We denken daarbij onder
meer aan het personeel, de informaticasyste-
men of het distributienetwerk.
Daarnaast worden er ook kosten gemaakt
door de risico’s die het transformatiesysteem
met zich meebrengt. Er bestaan drie catego-
rieën van risico’s:
Het kredietrisico:
de kredietnemer gaat bij-
voorbeeld failliet en kan zijn krediet niet
meer afbetalen. De bank zal misschien niet
meer het volledige geleende bedrag kunnen
recupereren.
Het liquiditeitsrisico:
spaarders kunnen,
volgens de kenmerken van de deposito’s
die ze aanhouden, op een bepaald ogenblik
hun geld opvragen. De bank moet er op dat
ogenblik voor zorgen dat ze haar schuldei-
sers kan terugbetalen.
Het renterisico:
een bank heeft een bepaal-
de rentemarge die zemoet proberen positief
te houden. Die marge is het verschil tussen
de inkomsten van de rente uit kredieten en
de kosten voor rente op deposito’s. Wie een
krediet afsluit, kan er voor kiezen om een
vast krediet af te sluiten en dus gedurende
de hele looptijd van het krediet eenzelfde
som af te betalen. Maar als de rente op de-
posito’s stijgt, kunnen de banken die kosten
niet doorrekenen aan hun kredietnemers.
Op die manier kan de rentemarge van de
bank negatief worden.
Een bank kan er voor kiezen om de risico’s
voor eigen rekening te nemen. Zo zal ze er bij-
voorbeeld voor zorgen dat ze voldoende eigen
vermogen heeft of dat haar liquiditeitsmarge
(
dat is de mate waarin ze kan voldoen aan haar
betalingsverplichtingen op korte termijn) vol-
doende hoog is.
Daarnaast kan de bank er ook voor kiezen
zich in te dekken voor die risico’s. Eén van de
mogelijkheden is een swapoperatie zoals een
renteswap. Daarbij wordt via verschillende
transacties de vaste rente omgezet in een va-
riabele rente en wordt zo het renterisico geëli-
mineerd. Maar uiteraard is er aan dit
hedgen
van de risico’s een kostenplaatje verbonden.